4 XI 1891 - 14 XI 1957
- polski pedagog
- patriota
- prezydent Bytomia w latach 1945-1948
Zapisał się w historii miasta złotymi zgłoskami w ostatnich latach przedwojennych i w pierwszych po wojnie.
Urodził się 4 listopada 1981 r. w Mieczkowie pod Szubinem. W roku 1913 ukończył Seminarium Nauczycielskie w Kcyni. W latach 1916-1919 studiował zaocznie na niemieckiej Akademii w Poznaniu. Później kontynuował studia na nowo otwartym Uniwersytecie Poznańskim. Był nauczycielem gimnazjalnym w Poznaniu, Ostrowie Wielkopolskim i Lesznie.
Z początkiem marca 1933 roku został powołany na profesora wykładowcę i wychowawcę w I Gimnazjum Polskim w Bytomiu, jedynej wówczas szkoły średniej dla polskiej młodzieży Ziem Zachodnich w Niemczech. 2 marca 1937 roku zostaje jej dyrektorem. Pełni tą funkcję do chwili jej zlikwidowania przez Gestapo w 1939 roku. Zalety charakteru i doskonała znajomość języka niemieckiego pozwoliły mu na załatwienie w urzędach niemieckich wielu drażliwych i delikatnych spraw.
Opuścił Bytom 24 sierpnia 1939 r. Osiadł w Krakowie. Tam związał się z podziemną organizacją "Nowe Ziemie", grupującą Polaków ze Śląska i Pomorza Zachodniego.
Na Śląsk powrócił w lutym 1945 roku, a 17 marca otrzymał nominację na pierwszego polskiego prezydenta miasta. Dzięki niemu wielu zasłużonych autochtonów uniknęło deportacji do Niemiec.
Z jego inicjatywy wiele bytomskich ulic otrzymało imiona działaczy spod znaku "Rodła" (Witczak, Olejniczak, Józefczak, Jainta, Smoleń).
24 października 1948 r. "podziękowano" mu za sprawowanie funkcji. Krótko jeszcze pracował w szkolnictwie, później zaś na chleb zarabiał pracując w podrzędnej bibliotece.
Zmarł 14 września 1957 roku. Jest patronem Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Bytomiu.