Franciszek Studziński

Franciszek Studziński 10 X 1893 - 23 V 1964
pseudonim: Kotlina, Radwan, Rawicz, Skawa, Skiba, przybrane nazwisko: Andrzej Radwan

  • pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
  • dowódca Okręgu Tarnopolskiego AK
  • zastępca dowódcy Obszaru Lwowskiego AK

Syn Aleksandra, nauczyciela i Heleny z domu Pietrzykowska. Ukończył gimnazjum w Krakowie. 6 sierpnia 1914 roku przystąpił do oddziałów strzeleckich, a po utworzeniu Legionów Polskich służył w 1 Pułku Piechoty Legionów, z którym przeszedł cały jej szlak bojowy.

W niepodległej Polsce wstąpił do Wojska Polskiego i dostał przydział do 25 Pułku Piechoty. W wojnie polsko-bolszewickiej uczestniczył m.in. w zajęciu Kijowa w maju 1920 roku.

Po wojnie dowodził II baonem 25 Pułku Piechoty. 3 października 1924 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 6 Batalionu Granicznego w Iwieńcu. Funkcję tę sprawował do 21 lipca 1927 roku.
Walczył w kampanii wrześniowej w Grupie Operacyjnej „Stryj”.

Na przełomie września i października 1939 roku przedostał się na Węgry, gdzie został internowany. Pracował w komórce przerzutowej w polskim konsulacie w Budapeszcie. Po otrzymaniu (w grudniu 1940 roku) rozkazu przedostania się do Polski, w styczniu 1941 roku został aresztowany w czasie przekraczania granicy węgierskiej.

Latem 1941 roku zbiegł z obozu i w sierpniu 1941 roku dostał się do Warszawy. Od 9 grudnia 1941 roku pełnił obowiązki komendanta Okręgu Tarnopol ZWZ-AK. Liczebność żołnierzy okręgu wzrosła pod jego dowódctwem z 3 tysięcy do 15 tysięcy.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej na teren województwa tarnopolskiego wydał w marcu 1944 roku rozkaz rozpoczęcia Akcji „Burza”na podległych mu terenach będących jeszcze pod okupacją niemiecką. W tym czasie udał się do Lwowa, gdzie w lipcu 1944 roku był zastępcą dowódcy Obszaru Lwowskiego gen.Władysława Filipkowskiego.

Po zajęciu Lwowa przez Armię Radziecką został członkiem delegacji Komendy Obszaru, która udała się na rozmowy z gen. Michałem Rolą-Żymierskim. Cała delegacja została aresztowana, a on osadzony w więzieniu w Kijowie, następnie pod Rawą Ruską i w Trzebusce. Później został internowany w obozach w Charkowie, Diagilewie koło Riazania, Wołogdzie, w lipcu1947 roku internowany w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu i Brześciu.

4 listopada 1947 roku wrócił do Polski i mieszkał kolejno w Szczecinie, Zawierciu, Niemodlinie, Wrocławiu i Katowicach, a następnie w Bytomiu.

Pracował m.in. w spółdzielni „Ogniwo” we Wrocławiu (do 1951 roku) i jako specjalista od podatku gruntowego w Prezydium Rady Narodowej w Lublińcu, skąd został zwolniony w 1952 roku.

Mimo że przeprowadzona w październiku 1952 roku prowokacja Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa (propozycja przystąpienia doWiN) nie udała się, został aresztowany w grudniu 1952 roku i skazany na 5 lat więzienia, skąd wyszedł prawdopodobnie w 1956 roku.
Po wyjściu z więzienia żył w skrajnie trudnych warunkach.
sierżant – I połowa 1915 r.
porucznik – prawdopodobnie w 1919 r.
kapitan – 1920 r.
major – ze starszeństwem od 1 lipca 1923 r.
podpułkownik – ze starszeństwem od 1 stycznia 1933 r.
pułkownik – ze starszeństwem od 11 listopada 1943 r.

Ordery i odznaczenia:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)
  • Krzyż Niepodległości (1932)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1928)
  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie

Franciszek Studziński

Save
Cookies user preferences
We use cookies to ensure you to get the best experience on our website. If you decline the use of cookies, this website may not function as expected.
Accept all
Decline all
Read more
Functional
Tools used to give you more features when navigating on the website, this can include social sharing.
Joomla!
Accept
Decline
$family
Accept
Decline
Analytics
Tools used to analyze the data to measure the effectiveness of a website and to understand how it works.
Google Analytics
Accept
Decline