27 VI 1904 - 9 IX 1961

Urodził się 27 czerwca 1904 roku w Katterbach na Spiszu jako syn Ignacego i Marii z domu Cvengrosch. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego 8 XIl 1923 w Kaliszu. Studiował filozofię w Krakowie w latach 1927 - 1930 i teologię w Lublinie 1930-1934. Właśnie w Lublinie przyjął święcenia kapłańskie 18 VI 1933 roku. Od 1934 roku był operariuszem, a od 1936 roku superiorem w Czerniowcach - będących wówczas w granicach Rumunii.

Po wybuchu wojny w 1939 roku zorganizował tam komitet niesienia pomocy uchodźcom z Polski. Od 1941 roku był wikariuszem generalnym dla Bukowiny. Rok 1941 roku był również początkiem okupacji Czerniowców przez armię niemiecką i rumuńską oraz początkiem prześladowania Zakonu Jezuitów. W tym czasie - aby się ratować - wielu Żydów przyjęło chrzest w kościele w Czerniowcach. Za te działania rumuńska władza aresztowała księdza Kumorowicza, dość szybko go jednak zwalniając.

Dla Polonii, zwłaszcza bukowińskiej, przez cały okres wojny był przewodnikiem duchowym i ostoją w trudnych czasach. Odegrał znaczącą rolę w utworzeniu i funkcjonowaniu konspiracji. Narażał życie, przyjmując i przekazując szyfrowaną korespondencję (m.in. od gen. Stefana Grota-Roweckiego) i dokumentację zbrodni wojennych (mikrofilmy). Mimo narastającego zagrożenia wytrwał na swojej placówce i dopiero fala aresztowań przerwała jego działalność.

Ksiądz Kumorowicz został powtórnie aresztowany przez wywiad sowiecki w 1945 r. w Czerniowcach, zesłany do obozu pracy do Mongolii, potem do Kazachstanu. Angażował się tam w pracy duszpasterskiej i charytatywnej. Po repatriacji w 1956 roku pracował początkowo w Kłodzku, a następnie został w 1961 roku superiorem i proboszczem w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bytomiu.

Zginął jadąc na rowerze potrącony przez samochód ciężarowy. Niektórzy dopatrywali się w tym wypadku zamachu na jego życie.